2019-06-13

Modernizacja ujęcia wody - 21.06.19 r.

Gdy byłem ostatni raz w Kenii (luty 2019 r.), pewnego dnia, podeszło do mnie dwóch mężczyzn z naszej wioski prosząc mnie o dyskretną rozmowę – bardzo im na niej zależało. Udaliśmy się więc w, jak mawiają Kenijczycy, „private place”, czyli miejsce gdzie nikt nie będzie nam przeszkadzał.

Zaczęli bardzo oficjalnie i nieco tajemniczo, mówiąc, że jest to bardzo ważna sprawa, że dotyczy całej społeczności i że bardzo proszą abyśmy pomogli w jej realizacji. Okazało się, że proszą naszą Fundację o rozważenie możliwości sfinansowania modernizacji ujęcia wodnego, które jest zlokalizowane w centralnym punkcie wioski. Swoją prośbę przedstawili bardzo szczegółowo, a zarazem bardzo pokornie i liczyli się z ewentualną odmową, gdyż koszt modernizacji takiej studni jest bardzo wysoki, czego od początku mieli świadomość. Pomysł modernizacji zakładał: wybudowanie zadaszonej wieży ciśnień, na której zostałby umieszczony duży zbiornik na wodę (5.000 litrów), a także zastąpienie starej, ręcznej pompy typu abisyńskiego (popularna również w Polsce – abisynka) elektryczną pompą, która pobierałaby wodę z otworu prowadzącego dotychczasowej studni i tłoczyła do zbiornika na wieży. Dzięki temu można by umieścić na wieży dwa lub więcej kranów, obsługa których (w porównaniu do dotychczasowego wysiłku jaki trzeba włożyć, aby napełnić nawet niewielkie naczynie wodą) byłaby dziecinnie prosta.

Mając dotychczasowe doświadczenie w realizowaniu różnych projektów w tamtej okolicy, szybko oszacowałem, że koszt tej inwestycji to ok. 10.000 zł, czyli jak dla naszej Fundacji bardzo duży. Od razu podzieliłem się swoimi szacunkami z rozmówcami, mówiąc wprost, że nie będzie to łatwe, ale nie niemożliwe. Moje słowa przyjęli z dużym zrozumieniem, ale również z ogromną nadzieją. Podobne inwestycje zostały już przeprowadzone w kilku sąsiednich wioskach i zawsze było to wielkie wydarzenie dla lokalnej społeczności.

W Kenii, zaopatrywaniem gospodarstw domowych w wodę zajmują się głównie kobiety i dzieci. Niejednokrotnie spotykamy je niosące na głowie wiadra (otwarte) lub kanistry z wodą. Kobieta potrafi nieść na głowie nawet 20-30 litrów wody, często z przytroczonym jednocześnie do pleców dzieckiem. Wielokrotnie widzimy też, nawet 4 letnie lub niewiele starsze dzieci niosące lub toczące przed sobą duże butle z wodą (od 5 do 10 litrów). Chłopcy i młodzi mężczyźni wodę wożą taczkami zabierając jednorazowo po kilkadziesiąt litrów. W miastach często spotyka się, głównie mężczyzn, którzy na specjalnych dwukołowych (sic!) wózkach – platformach potrafią wieźć kilkadziesiąt baniaków z wodą na sprzedaż.

Obecna pompa powstała krótko przed przyjściem na świat Małej Madzi, co lokalna społeczność przyjęła jako dobry znak łącząc narodziny dziewczynki z tym wydarzeniem. Studnię wybili Katarczycy, ale z racji, że korzysta z niej codziennie ok. 250 osób, szybko wymagała naprawy, której podjęli się tym razem Sudańczycy. Okolice studni są miejscem zabaw wielu dzieci z wioski. Mieszkańcy, w trosce o studnię, aby uniemożliwić dzieciom zabawę w pompowanie wody, unieruchamiają ramię pompy za pomocy łańcucha i kłódki. Codziennie rano i wieczorem przed studnią tworzy się ogonek osób chętnych do nabrania wody, czekają cierpliwie przyglądając się jak kolejna osoba mozolnie napełnia swoje naczynia. Czynność ta wymaga mnóstwa czasu i energii tym bardziej, że rodziny są wielodzietne i wszyscy wracają pod studnię po kilka razy. Jest to miejsce szczególne, miejsce spotkań, wymiany informacji, to pod studnią każda plotka dostaje swoje pierwsze życie. Tutaj zawsze jest gwarnie i wesoło. Nie obywa się bez żartobliwego oblewania wodą, bez śmiechów, śpiewów, ale czasami i bez kłótni z mocno podniesionymi głosami i bogatą gestykulacją.

Po kilku miesiącach starań udało nam się zebrać prawie całą kwotę potrzebną na modernizację studni w wiosce, czyli ok. 8.000 zł. Dopytywani przez mieszkańców wioski, z którymi mamy codzienny kontakt przez aplikację WhatsApp, poprosiliśmy o bliższe informacje oraz o przygotowanie kosztorysów na poszczególne etapy prac. Moje wcześniejsze szacunki potwierdziły się, całościowy koszt inwestycji wyniesie ok. 10.000 zł (na dzisiaj brakuje nam ok. 2.000 zł). Musieliśmy też upewnić się, czy właściciel terenu, na którym miałaby powstać wieża wodna wyraża zgodę na nieodpłatne jej użytkowanie przez mieszkańców wioski oraz zadbać o stosowną zgodę Chairmana – w wiosce nic nie odbywa się bez jego wiedzy i zgody. Ostatecznie wszystkie zgody i kosztorysy uzyskaliśmy.

Mała uwaga wynikająca z naszych dotychczasowych doświadczeń z Kenijczykami i z ich mentalnością: w momencie, gdy zaczyna zadawać się bardzo szczegółowe pytania i prosi się o kosztorys, natychmiast pojawiają się gotowi do pracy ludzie, w 100% przekonani, że już za chwilę inwestycja ruszy pełną parą. Wówczas nie można już zastanawiać się zbyt długo, należy przejść do działania, bo Kenijczycy napędzani nadzieją i wizją pracy „idą jak burza”. Oczywiście potrzebują nadzoru i chętnie korzystają z moich inżynierskich doświadczeń, ale ich podejście do zadania określiłbym frazeologizmem „w gorącej wodzie kąpani”. W kulturze suahili bardzo mocno funkcjonuje przysłowie: „Obietnica jest długiem”, w związku z tym trzeba być bardzo uważnym w składaniu obietnic dawaniu im nadziei na cokolwiek.

Mając wszystko powyższe na uwadze i pieniądze w kwocie 8.000 zł na koncie Fundacji, przystąpiliśmy do realizacji tej inwestycji – licząc, że do momentu ukończenia modernizacji ujęcia wody uda nam się zdobyć brakujące 2.000 zł. Osoby pragnące wspomóc nas w realizacji tej inwestycji proszone są o wpłatę na konto bankowe Fundacji – szczegóły dotyczące możliwości wpłat znajdują się na naszej stronie internetowej w zakładce WSPOMÓŻ FUNDACJĘ: http://www.pomagamywkenii.org.pl/7

Tutaj istnieje możliwość skomentowania tej wiadomości na portalu społeczniościowym Facebook.